12.5.11

Ένα οργισμένο τραγούδι και κάποιες σκόρπιες σκέψεις





Αφορμή για τις λέξεις που ακολουθούν στάθηκαν οι χθεσινές δολοφονικές επιθέσεις της Ελληνικής Αστυνομίας σε βάρος των πολιτών που συμμετείχαν στις πορείες διαμαρτυρίας. Η δολοφονική επίθεση που έχει στείλει έναν φίλο στο νοσοκομείο να παλεύει για τη ζωή του.

Ο Γιάννης είναι ένα παιδί με παιδεία, κοινωνικός, με ιδιαίτερη αγάπη για τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο (δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως μεγάλωσε μέσα σε έναν κινηματογράφο).
Έχει όμως ένα μεγάλο “ελάττωμα”. Του αρέσει να αγωνίζεται για τα πιστεύω και τις ιδέες του. Γι’ αυτό βρέθηκε χθες το πρωί στους δρόμους της Αθήνας.
Το Κράτος όμως δε θέλει ανθρώπους με τέτοια ελαττώματα. Μέσω του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (ο Orwell θα ένιωθε περήφανος), οπλίζει τα χέρια ένστολων ανθρωποειδών με σκοπό την εξόντωση τους. Αυτών και όσων έχουν τη τάση να αναπτύξουν μελλοντικά παρόμοια “ελαττώματα”. Σαν ένα εμβόλιο, όπως έλεγαν οι εμπνευσμένοι καθηγητές μας όταν μας τιμωρούσαν (φυσικά η καταστολή συνειδήσεων ξεκινά από την Εκπαίδευση).
Αυτό όμως που ξεχνούν όλοι, είναι ότι η δράση φέρνει την αντίδραση. Για κάθε Γιάννη που χτυπούν, πέντε νέα παιδιά θα οργιστούν, θα ψαχτούν, θα διαβάσουν και θα καταλάβουν καλύτερα τι συμβαίνει γύρω τους. Και δύο από αυτά θα βρίσκονται στο δρόμο στην επόμενη πορεία. Ή τουλάχιστον κάπως έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει. 





IF YOU OWN THE RIGHTS TO ANY OF THE MATERIAL POSTED HERE AND WOULD LIKE IT REMOVED, EMAIL ME AND I WILL TAKE IT DOWN.




No comments:

Post a Comment